เลิกหลงทะนงตน…อย่าทำตัวเป็นม้าพันลี้ “ให้ข้อคิดไว้ดีมาก”

 

เลิกหลงทะนงตน…อย่าทำตัวเป็นม้าพันลี้ “ให้ข้อคิดไว้ดีมาก”

เลิกหลงทะนงตน อ ย่ า ทำตัวเป็นม้าพันลี้ในดินแดนแสนห่างไกล มีม้าหนุ่มตัวหนึ่ง ที่มีร่างกายกำยำ แข็งแรง ดูสง่างาม ความสามารถของม้าตัวนี้ สามารถวิ่งได้ ระยะทางถึงพันลี้ โดยที่ไม่ต้องหยุดพัก

และไม่มีเหนื่อยเลย จึงทำให้เป็นที่หมายปองของหลายๆคน ที่ อ ย า ก จะเป็นเจ้าของมันแต่ม้า ตัวนี้ก็ไม่ยอมให้ใครขี่เลย เพราะมันกำลังรอผู้ที่เพียบพร้อม เหมาะที่จะขี่มันอยู่ในช่วง เวลาที่ม้ากำลังมองหาผู้ที่มันคิดว่า

เหมาะสมจะขี่มัน ได้นั้นก็มีผู้คนจำนวนไม่น้อยที่เข้ามาหาม้าตัวนี้เพื่อจะขี่มัน พ่อค้า ได้เข้ามาหาม้า และถามมันว่า เจ้า อ ย า ก จะไปกับข้าหรือไม่ ข้ามีน้ำมีอาหารให้กินไม่ขาดนะ ม้าพันลี้ได้แต่ส่ายหัว และตอบกลับไปว่า

ม้าดีๆแบบข้า ไม่ไปกับพ่อค้า ที่ใช้ข้าไปส่งของเฉยๆหรอกนะ ท ห า ร ได้เข้ามาหาม้า และถามมันว่า เจ้า อ ย า ก จะไปกับข้าหรือไม่ เจ้าจะได้เป็นม้าคู่กาย ท ห า ร เลยนะ ม้าพันลี้ได้แต่ส่ายหัว และตอบกลับไปว่า

ม้าดีๆแบบข้า ทำไมข้อต้องไปรับใช้ ท ห า ร ธรรมดาแบบเจ้าด้วย นายพราน ได้เข้ามาหาม้า และถามมันว่า เจ้า อ ย า ก จะไปกับข้าหรือไม่ ม้าพันลี้ได้แต่ส่ายหัว และตอบกลับไปว่า ม้าดีๆแบบข้า

ทำไมต้องไปรับใช้ นายพรานแบบเจ้าด้วย ไม่ว่าใครจะเข้ามาหา ชักชวนยังไง ม้าพันลี้ก็ไม่ตอบตกลงไปกับใครเลย เวลาก็ ผ่ า น ล่วงเลยไปหลายปี แต่ม้าพันลี้ก็ยังหา เจ้าของที่ถูกใจมันไม่ได้สักที จนเมื่อข่าวความเก่ง

และความสามารถของม้าพันลี้ เข้าไปถึงในวัง และไปถึงหูของพระราชาพระราชาจึงได้ออกรับสั่งให้ขุนนาง รีบไปตามหาม้าพันลี้ตัวนี้ เพื่อมาเป็นพาหนะคู่กายของพระราชาขุนนาง จึงออกเดินทาง และได้ตามหาม้าพันลี้ตัวนี้จนพบ

และได้แนะนำตัวเองกับม้าพันลี้เมื่อม้าพันลี้รู้ว่า คนที่มาหาตน เป็นถึงขุนนางชั้นสูง และจะได้ไปเป็นพาหนะ คู่กายของพระราชา ก็ดีใจมากและตัดสินใจที่จะไปกับขุนนาง ในทันทีเพราะม้าพันลี้ได้เจอกับ คนที่เหมาะสมจะขี่มันแล้ว

แต่ก่อนที่จะได้กลับไปวัง ขุนนางจึงได้ถามม้าพันลี้ว่า เจ้าเชี่ยวชาญเส้นทางแถบนี้มากแค่ไหน ม้าพันลี้ตอบว่า  ไม่เลยเพราะข้าไม่เคยเดินทางไปไหนนานมากแล้ว ขุนนางจึงถามต่อว่า เจ้าเคยมีประสบการณ์

ในการสู้สมรภูมิรบบ้างไหม ม้าพันลี้ตอบว่า ไม่เลยเพราะข้าไม่ยอมรับใช้ ท ห า ร ธรรมดาๆหรอก ขุนนางจึงถามต่อว่า งั้นเจ้าเคยเข้าป่าไหม บางครั้งพระราชาก็ชอบไป ล่ า สั ต ว์ นะ ม้าพันลี้ตอบว่า

ไม่เลยข้าไม่ใช่ม้าธรรมดา ข้าไม่ยอมไปให้นายพรานใช้งานหรอก ขุนนางมองม้าพันลี้ด้วยความสงสัย ว่าทำไมม้าตัวนี้ถึงมีชื่อเสียง ไปไกลถึงในวัง ทั้งๆที่ไม่มีความสามารถอะไรเลย ขุนนาง เลยพูดขึ้นว่า

เจ้าไม่เคยทำอะไรมาเลยแล้ว ข้าจะเอาเจ้าไปใช้ประโยชน์อะไรได้อีก ม้าพันลี้บอกว่า ข้าวิ่งเวลากลางวันได้ วันละ พันลี้ กลางคืน แปดร้อยลี้ ขุนนางจึงเปรยไปว่า ถ้างั้น เจ้าก็ลองวิ่งให้ข้าดูหน่อย ถ้าเจ้าวิ่งได้เร็วสมคำล่ำลือ

ข้าจะพาเจ้ากลับวัง ม้าพันลี้จึงเริ่มออกวิ่งด้วยความมั่นใจ และดีใจที่จะได้โชว์ความสามารถของตัวเอง ให้คนอื่นได้ดูสักทีแต่เมื่อเริ่มออก วิ่งไปได้ไม่นาน ม้าพันลี้ก็เริ่มเหนื่อย หมดแรงซะแล้ว ขุนนาง จึงพูดขึ้นว่า

เมื่อก่อนตอนหนุ่ม เจ้าคงจะเก่งมากจริงๆ ตามที่คนล่ำลือกันไว้ แต่ตอนนี้เจ้าแก่แล้ว ไม่ไหวแล้ว ถ้าข้าเอาเจ้าไป คงใช้ประโยชน์ อะไรไม่ได้อีกแล้ว ข้าว่าเจ้าคงไม่ใช่ม้า ที่ข้าตามมาหาแล้วล่ะ เมื่อพูดจบขุนนางก็ขึ้นควบม้าตัวเดิม

แล้วจากไปทันที ทิ้งให้ม้าพันลี้ยืนหอบหายใจไม่ทันหายข้อคิดของเรื่องนี้ สอนให้เรารู้ว่า อ ย่ า หลงทะนงตน อ ย่ า คิดว่าตนเก่งอยู่ค้ำฟ้าตลอด คนเรามีนำหน้า ก็ต้องมีถอยหลัง หากเราคิดว่าตัวเองเก่ง และหยุดที่จะพัฒนา

หรือหาความรู้มาเพิ่มเราก็ จะกลายเป็นคนที่ถอยหลัง และคนอื่นจะแซงหน้าเราไปทีละก้าว มีความมั่นใจเป็นเรื่องที่ดีแต่ อ ย่ า ถือทะนงตน จนเกินไปเมื่อใดที่คิดว่าตนเองสุดยอด จนไม่เห็นใครอยู่ในสายตาเมื่อนั้น

ความ ห า ย น ะ จะมาเยือน เพราะเราจะหยุดพัฒนาตนเอง จนมีแต่ทรงกับทรุด เท่านั้นเอง

ขอขอบคุณที่มา rugyim, ชุลีพร ช่วงรังษี, 108resources