บางทีเราก็ต้องหัดเดินเพียงลำพังบ้าง เพราะไม่มีใครอยู่กับคุณตลอดไป
1. หนทางของชีวิตนั้นยาวไกล
จงเรียนรู้ที่จะเดินลำพังบ้าง เผื่อวันใดที่คนอื่นไม่ได้สนใจคุณเหมือนเดิม ก็ไม่ต้องเสียใจ เพราะทุกคนต่างมีเส้นทาง ของชีวิตที่ต้องเดินเหมือนกัน ไม่มีใครเดินเคียงคู่คุณไปจนถึงปลายทาง อย่าให้ใครคนใดคนหนึ่ง หรือเรื่องราวใดเรื่องราวหนึ่ง กลายเป็นทั้งหมดในชีวิตคุณ
2. ความซาบซึ้งทดแทนความผูกพันไม่ได้
ไม่ว่าจะเป็นใคร เพื่อนหรือคนแปลกหน้า คุณต้องเรียนรู้ที่จะยิ้ม แม้ในใจจะร่ำไห้สะอื้นสักเพียงใด เพราะมนุษย์ทุกคนต่างมีความเห็นแก่ตัว จึงอย่าไปคาดหวังว่าจะมีใครดีต่อคุณโดยปราศจากเงื่อนไข หากใครคนหนึ่งไม่มีค่าเพียงพอให้คุณถนอม ก็ต้องฝึกปล่อย ฝึกวาง ฝึกทิ้ง
3. กำแน่นเท่าใดก็สูญเสียมากเท่านั้น
เหมือนกับการกำทรายนั่นแหละ ยิ่งคุณกำแน่น ทรายก็ร่วงออกจากมือมากเท่านั้น ที่ควรถนอมจงรู้ถนอม เพราะเมื่อใดที่คุณสูญเสียไป สิ่งนั้น คนนั้น อาจเป็นสิ่งที่มีค่าที่ทำให้คุณเจ็บปวดและเสียใจที่สุดก็เป็นได้ เมื่อใดที่รู้สึกสิ้นหวัง หากอยากร้องไห้ก็ร้องออกมาเถอะ แต่เมื่อร้องจนหนำใจแล้ว ก็ต้องลุกขึ้นยืนหยัด อีกครั้งให้ได้
4. อย่าเลือกคบคนที่รูปร่างหน้าตา
จงเรียนรู้ที่จะชื่นชมคนที่ความสามารถ และหากคุณคิดว่าตัวเองสู้คนอื่นเขาไม่ได้ อย่าได้น้อยเนื้อต่ำใจ เพราะคุณ ก็เป็นคนธรรมดาเหมือนคนอื่นทั่วๆ ไป
5. พ่อแม่คือคนที่รักและปรารถนาดีต่อคุณมากที่สุด
อย่าคิดถึงท่านเฉพาะตอนไม่มีเงิน อย่าคิดว่าในสายตาพ่อแม่ คุณยังเป็นเด็กอยู่ตลอดเวลา อันนี้ก็ถูก ถูกในมุมของพ่อแม่ แต่ไม่สงสารพ่อแม่เหรอ ที่มีลูกไม่รู้จักโตสักที
6. ไม่มีอะไรเหมือนเดิม
เพราะทุกสิ่งเปลี่ยนไปทุกเวลาทุกนาที อย่าเอาวิธีการเก่าๆ มาแก้ไขปัญหา คนสองคนรักกัน อาจไม่ได้อยู่ด้วยกันตลอดเวลา อย่าเอาแต่พร่ำเพ้อ อย่าเอาแต่เรียกร้อง เพราะสิ่งนี้อาจเป็นชนวนที่ทำให้คนสองคนห่างไกลกันมากกว่าเดิม
ความโชคร้ายของมนุษย์ ถือกำเนิดขึ้นจากการไม่ชอบที่จะอยู่เพียงลำพัง
ที่มา liekr
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น